In het hedendaagse onderwijslandschap is de rol van mobiele telefoons een onderwerp van voortdurende discussie en zorg. Er heerst een gangbaar idee dat het gebruik van telefoons in de klas slechts een symptoom is van de onbetrokkenheid van leerlingen, en dat het de verantwoordelijkheid van de docent is om hun interesse te wekken.
In onderstaande blog weerlegt Prof. Carl Hendrick deze veronderstelling.
Telefoons zijn niet een "symptoom van onbetrokkenheid", ze zijn er juist de directe oorzaak van.
Een van de meest schadelijke dingen die ik in mijn eerste paar jaar als leraar heb gehoord, was het idee dat als kinderen zich misdroegen tijdens een les, het de schuld was van de leraar omdat ze de les niet goed hadden gepland om hen goed te betrekken. Het advies dat aan mij werd gegeven als een worstelende nieuwe leraar destijds (in 2006), was niet om enkel duidelijke verwachtingen voor het klaslokaal op te stellen, maar eerder om de inzet te verhogen en de lessen meer 'relevant' te maken voor de studenten. Meer specifiek werd mij geadviseerd om de teksten van Eminem te gebruiken om Hamlet te onderwijzen, omdat de taal van Shakespeare onmogelijk aantrekkelijk kon zijn voor de studenten van kleur op de middelbare school waar ik destijds werkte.
Deze week merkte ik op dat dit cliché weer opdook, maar dit keer met de toevoeging van het gebruik van mobiele telefoons en de belachelijke bewering dat telefoons niet de oorzaak zijn van onbetrokkenheid, maar eerder een symptoom ervan. De implicatie hier is dat als een student zijn telefoon gebruikt in een les, het de schuld van de leraar is omdat ze zich vervelen tijdens de les. Dit idee is op twee manieren schadelijk:
- Ten eerste wordt - door de schuld van wangedrag bij de leraar te leggen en niet bij de studenten - de mate waarin een leraar zijn werk in een klas kan doen ondermijnd.
- Ten tweede wordt de leerling gekleineerd door te suggereren dat ze onmogelijk iets kunnen leren tenzij ze ertoe worden verleid.
Er is nu duidelijk bewijs dat telefoons niet alleen schadelijk zijn voor het leren, maar ook een catastrofaal effect hebben op de geestelijke gezondheid en het welzijn van tieners. Ondanks dit pleiten sommigen in het onderwijsveld daadwerkelijk voor het gebruik van telefoons in het klaslokaal. Dit is op zijn best naïef en op zijn slechtst verwaarlozing van de plicht.
Telefoons zijn nu mogelijk de meest schadelijke factor voor het leren in de klas en horen er niet thuis. De chaosmachine in de zak van elke leerling is een thermobarisch wapen, gevoed door algoritmen die miljarden dollars waard zijn. Allemaal zorgvuldig gekalibreerd om de aandacht van zich ontwikkelende jonge geesten te stelen.
Kortom, telefoons zijn geen symptoom van onbetrokkenheid, ze zijn er juist de directe oorzaak van.
- Carl Hendrick - Professor Teaching & Learning at Academica University of Applied Sciences
Bovenstaande blog is de Nederlandse vertaling van de Engelse tekst die in Carl Hendrick eerder schreef via zijn persoonlijke webiste.
Onderliggend onderzoek is hier te vinden.
